Fie is een van mijn oudere gemeenteleden in Hoorn. Zij heeft in haar leven veel meegemaakt, waar ze gedurende een klein half uur over vertelt. Ze heeft de oorlog als puber meegemaakt, is daarna naar Amerika vertrokken, heeft een gezin gesticht, is gescheiden, weer naar Nederland teruggekeerd en zeilde de wereld over. Ze is veel bezig met muziek, poëzie en beeldhouwen. En ze maakt zich druk over de Amerikaanse verkiezingen die volgende week plaatsvinden.
Tussen haar verhaal door luisteren we naar muziek van Zbigniew Preisner: het Lux aeterna uit het Requiem for my friend, en naar het hoboconcert van Albinoni, uitgevoerd door Amy Roberts.
Fie, ik wist het al maar nu hoor ik het weer: je bent een prachtig mens.
Dankjewel Fie, dat je dit wilt delen en ook voor de prachtige muziek.
Wat heb jij een schat aan ervaringen.
Bij de online ontmoetingen ben ik telkens weer verrast over de kennis die je hebt van heel veel dingen.
Hopelijk zien we elkaar daar binnenkort weer.
Kijk, die Jan Berkvens stelt hele mooie vragen, waarmee hij je aan het denken zet. Zoekend in jezelf geef je hem echte, eerlijke en open antwoorden. Af en toe schoot ik in de lach, en dacht ik: dit is helemaal Fie, met zo’n recht-door-zee antwoord.
Hoe je praat over de uitgekozen muziek vind ik zéér ontroerend, je bent zo echt en diep geraakt. En dat geldt ook voor je ervaringen in de natuur, op het water. Ware ontmoetingen met het universum! Ik noem dat gevoel ‘geluk’, pareltjes voor je hart. Dank je, Fie!